Άγνωστες, αλλά και σπάνιες θα έλεγε κανείς. Κατά τη δεκαετία του ’60 ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του κυπριακού αμπελώνα ήταν η απόλυτη κυριαρχία του από δύο γηγενείς, οινοποιήσιμες ποικιλίες, το Μαύρο και το Ξυνιστέρι.
Αυτές οι ποικιλίες τότε κάλυπταν το 79% και 19% αντίστοιχα της συνολικής έκτασης, που βρισκόταν υπό καλλιέργεια. Αυτές οι δύο ποικιλίες μοιράζονταν το περιβάλλον τους με κάποιες άλλες ερυθρές όπως Όφθαλμο, Λευκάδα, Μαραθεύτικο, Βλούρικο, Γιαννούδι και λευκές οινοποιήσιμες όπως Μάλαγα. Στο προσκήνιο προστέθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια η Πρωμάρα, το Σπούρτικο και η Μωροκανέλλα, λευκές ποικιλίες που παραλίγο να τις χάναμε για πάντα. Αλλά εδώ και χρόνο με χρόνο αντιλαμβανόμαστε τον δυναμισμό τους. Μέσα από αυτές τις τοπικές ποικιλίες και την εξέλιξη τους, όπου κι αν είστε κρατάτε ένα κομμάτι της Κύπρου, η οποία σας εύχεται καλές οινικές απολαύσεις.
Διαβάστε τη συνέχεια στο TIMEOUTCYPRUS.COM
